تحلیل و نقد آرای تئودور نولدکه در تحریف به زیادت باتوجه به بافت آیات و دیدگاه مفسران

تحریف، عاملی است که اصالت و اعتبار هر کتاب و کلام معتبری را با آسیب همراه می‌کند. نسبت تحریف ‏به قرآن مجید، خواسته و یا ناخواسته در همین راستاست، اگر مسئله تحریف‌‌ ناپذیری قرآن به اثبات ‏نرسد اعتبار قرآن به چالش کشیده می‌شود و هر گونه استناد به آن با مشکل اساسی روبه رو می‌شود. ‏دسته‌ای از شبهه‌های وارده از سوی شرق‌شناسان، در تحریف قرآن است که این شبهه‌ها، با رویکرد بی-‏اعتبار ساختن مطرح می‌شود. استاد و بزرگ آنان نولدکه آلمانی است که سامان دهنده‌ مستندها و نظر-‏های شرق شناسان پیش از خود، تأثیر‌گذار بر افراد پس از خود در طرح این موارد است. شبهه‌های مربوط ‏به تحریف به زیادت، 4 شبهه است، شامل آیات(بخشی از آیه 23/ سجده؛ 15/ احقاف؛ 20/ مزمل؛ 44/ آل ‏عمران؛ 40/ احزاب؛ 2/ محمد؛ 2/ فتح) است. نولدکه و دیگر شرق شناسان با پیش فرض‌های نادرست از ‏جمله اعتقاد به نگارش قرآن بعد از وفات محمد(ص)، عدم درک تناسب برخی آیات قرآن، معیار اشتباه ‏در تقسیم بندی آیات به مکی و مدنی، مطالب برخی از منابع روایی، تفسیری، تاریخی و عدم توجه به ‏اسناد معتبر تاریخی به طرح این آراء مبادرت ورزیده اند؛ در این پژوهش که گردآوری به روش کتابخانه‌ای ‏و استنادی؛ تجزیه و تحلیل به صورت تحلیل محتوایی کیفی(توصیفی-تحلیلی) انجام شد، اثبات گردید ‏آیات مورد ادعا در کمال تناسب اعجازین با آیات قبل و بعد قرار دارند و تمام این شبهه‌ها به دلیل مبنای ‏غلط و در نتیجه بی‌اساس می‌باشد. ‏